Biraz uzun zaman geçti bir şeyler karalamayalı. Aslına bakarsan yazmak için duyguların birikmesi, dile gelmesi ve içine sığmamaya başlaması gerekebiliyor. Yazmak ne denli insanın içini rahatlatabilir bilinmez ama benim için yüreğimi boşaltmanın en büyük yardımcısı. Azıcık dökülmekten kimseye zarar gelmez.
Zaman yavaş yavaş ilerlemeye devam ediyor. Ama ben bu yerinde saymak olayını hala çözemedim. Günler, aylar, yıllar geçerken olduğun yerde durmakta neyin nesi? Kapalı bir yerde kalmak gibi birşey bu. İnsan kendine bunu neden yapar? Bunu ne zaman farkeder? Ve cevabı olmayan soruları böyle sıralamak mümkün. Bazılarında ise saplantıya dönüşecek kadar tehlikeli hal alabiliyor. Aslında yaşama kendini bırakmak ne kadar zor olabilir ki?
Yaşamak demişken, sence nedir bu olgu? Bence, hislerinle gitmek ve mantığından uzaklaşmaktır yaşamı yaşamak. Bu konuda örneklerim hayatımı oluşturur desem yeridir. Bu iyi birşey mi kötü birşey mi orasını henüz anlamış değilim ama hemen hemen hislerim yanıltmaz beni. Yaptığım doğrular hislerim sayesindedir. 'İçine doğmak' terimini harfiyen yaşamaktır benimkisi. Tabi her zaman hoş olmuyor bu.
Yaşamak, hayatındaki sana iyi gelmeyen herkesi ve herşeyi silip, temize çekmektir. İyi gelmeyenin hayatımda işi ne? Evet bu konuda bencilim daha doğrusu bencil olmak öğretildi.Bencil insanlarla beraber olarak zaten öğretiliyor bu sana sen iste ya da isteme. Hayatını gün geçtikçe çıkmaza sokan, karartan, sevinçlerini, mutluluklarını çalan birer katil bunlar aslında.Çünkü bir yaşamı yavaş yavaş yok ediyorlar.Yardım etmek içgüdüsümüdür bilmem ama ben bir müddet dinlerim bunları. Bir müddet dediysem 1 hafta değil, yılların sürmüşlüğü de vardır. Kolay pes etmeyen biri olmamdan da kaynaklı biraz. Neydi onu insanlıktan çıkaran ? Geçmişte yaşadığı acı hatıraları mı yoksa kendisine yaşatılanların başkalarına rövanşı mı ? Ya da kendine olan kini mi? Tabi 40 tilkinin 40' ını da bilmek güç.
Son zamanlarda sık sık kullandığım cümlelerden biriside herkes hayatında biri tarafından harcanır ve harcar. İyiki harcandım iyiki harcadım. Ne büyük, ne güzel şeydir bu! Görüp geçirmişliğin verdiği o güven, huzur, iç ferahlığı. Bazen kötü şeylerin olması, şansının ve hayatının dönüm noktasıdır. Kim bilir...
Ahh.. dedim ya zaman akıyor. Sendin var olan ve yine sen olacaksın ...
