(15.03.2015)

  
Onu son gördüğümde yüzünde hüzünlü bir mutluluk vardı. Neden gittiğini hiç öğrenemedim. Gitmesi gerekiyordu belki, bilemedim. Sanırım yine, yeni bir hayatın amansız sularına bırakıyordu kendini. Gitti işte ... Her şeyi geride bırakarak ve her şeyden bir şeyler kopartarak. Kimse nereye gittiğini bilmiyordu. Önce evini, sonra mahallesini terk etti. Geriye dönüp bakmadı bile. Kimse sormadı neden gidiyorsun diye. Belki son anda geri döner, bir şey söyler diye bekledim; dönmedi, söylemedi. Hiçbir anlam yoktu o son bakışında. Vazgeçmiş gibiydi her şeyden ve herkesten. En çokta benden  ...

Ne inceldiğim yerden kopabildim, ne de oraya sıkıca tutunabildim. Giden rolü biçilmişti ömrüme, gönderilen olduğumu hiç bilmeyeyim diye. Üstü kapalı vedalar, içine teselli yerleştirilmiş uğurlama cümleleri. Hepsi zihnimde çakılı kaldı.En çok da şu sorunun cevabı merakıma asıldı; senden gidişim sana neyi getirdi? Ne kimse kimseyi yenebildi bu aşkta, ne de beraber kalabildik yan yana. Gelecekten de pek umutlu değilim artık. adı gelecek olsa ne olur, seninle gelmedikten sonra.… Hayata tutunabilmek için birçok sebep bulunabilirdi belki… Belki “yeniden” diyerek başlanabilirdi yeni ve sensiz bir hayata. Üç- beş yıl sonra unutulurdu ama benim ayakta kalabilmek ve yaşamak için sebebe değil, sana ihtiyacım vardı.

Son sözlerindi. '' Zamanla düzelir, belki yeniden başlarız bıraktığımız yerden '' dedin ama zaman, bize bir daha vakit ayırmadı. Son sözler hiç unutulmazmış. Hiç unutmadım beni, senden uğurlarken söylediklerini. Ömür denen yolda hep ayaklarımın  altına seriliydi o sözler. Hala o yolda ve kelimelerinin üzerinde yürüyorum, biliyor musun? Evet kelimelerinde yürüyorum, ayaklarımda kesikler... Şimdi  uzansam şöyle anıların üstüne.. Biraz kendimi dinlesem, biraz kendimsizliği. Diner mi acaba bedenimin bu yorgunluğu, bu bitkinliği ? Seni sevmek, bir şiiri kumlara yazmaktı silineceğini bile bile. Silindi ve gitti her şey seninle..  Geriye senden alacklarım kaldı. Hiç  geri vermeyecek olsan da bir de sende kalan kalbim  vardı..

Bir balkonda görmüştüm seni. Gözlerin tozlu yollardaydı. O yüzün hep bende kaldı. Bir bekletenin vardı, bilmem hala var mı ?

Oluruna bıraktım seni, Olmazların bende kaldı ...